Tyle szczęścia na raz!

Wracając z cmentarza zaszłyśmy nad Bóbr i trafiłyśmy na miejsce, w którym we wgłębieniu terenu stoi jeszcze woda po ostatnich opadach. Jest tam dość spokojnie i zacisznie i  ptaki chętnie się tam kąpią. Takiej ilości gatunków naszych skrzydlatych przyjaciół podczas naszych wędrówek jeszcze nie widziałyśmy.

 pani Gilowa (słabo ją widać ale stałyśmy dość daleko aby nie płoszyć ptaszków)

 szczygieł

 pan Gil

 dzwoniec

 grubodziób